جایی که کوه بوسه می‌زند بر ماه

 

سوار ماشین شویم و او هی سرش را از پنجره ی شیشه ی کنار راننده بیرون بیاورد  و من با نگرانی بگویم :«مواظب خرطومت باش»

بعد از ظهر ها قبل از غروب آفتاب، در سطح شهر با هم قدم بزنیم. به مغازه ی مخصوص فیل های خانگی برویم و برایش غذای مورد علاقه اش را بخرم. همچنین اسباب بازی های مورده علاقه اش را. شب ها روی تخت در بغلش بخوابم و هر ماه او را پیش دامپزشک ببرم واکسنش را بزند و در حالی که توی گوشش می گویم:« اصلن درد نداره، زود تموم می شه»، یواشکی گریه کنم و مف هایم را با دست هایم پاک کنم. شب هم برایش سوپ بپزم و ملت را با استوری هایی که از او در اینستاگرام می گذارم پاره کنم.

داشتن فیل خانگی، هیجان انگیز نیست؟