جایی که کوه بوسه می‌زند بر ماه

تمام دوران کودکی به امید رسیدن به این آرزوی درست ٬ و به امید معجزه ی بزرگ شدن٬ میگذرد اما وقتی بچه ای بزرگ شد٬ اغلب فراموش می کند که چه کارها می خواسته بکند؛ واگر هم فراموش نکند٬ آن را آگاهانه به فراموشی می سپارد. به همین دلیل هم چیزی اتفاق نمی افتد، فقط یک آدم بزرگ به جمع آدم بزرگ ها اضافه می شود ، آن هم بدون پیش آمدن هیچ معجزه ای.

از مقدمه ی کتاب " تیستوی سبز انگشتی"